پلتفرم آنلاین حقوق کسب و کار

قرارداد محرمانگی

قرارداد محرمانگی و عدم افشا اطلاعات

از آنجا که انتقال اطلاعات با سرعت بسیار بالایی در حال انتقال است موضوع حفظ اسرار و اطلاعات بسیار مهم است و تنها پیشنهاد اصولی انعقاد قرارداد محمرمانگ است. که حداقل بین دو نفر منعقد می‌شود. این قرارداد نه به صورت مستقل بلکه به عنوان شرط یا بند ضمن قرارداد اصلی درج می‌شود. اطلاعات محرمانه اطلاعاتی است که فقط تعداد مشخصی می‎توانند دسترسی پیدا کنند.

یکی از نگرانی‌های حوزه‌های تجارت الکترونیک حفظ اسرار تجاری و مهم است. اطلاعات محرمانه به اطلاعاتی می‎گویند که از افشا کننده به طور مشخص به دریافت کننده منتقل می‌شود. دریافت کننده متعهد است بدون اجازه افشاکننده حق اشتراک این اطلاعات را نداشته باشد. برای همین در قراردادها برای این که اسناد مهم آینده هم گنجانده شود از کلمات از قبیل یا به مانند استفاده می‌شود.

قرارداد محرمانگی توافق‌نامه ایست که یا یک‌جانبه است یا دو جانبه. توافق یک جانبه که مرسو‌م‌تر است زمانی ست که یکی از طرفین افشاکننده اطلاعات باشد و دیگری تنها دریافت کننده و متعهد به عدم درز اطلاعات منتقل شده از افشا کننده. اما توافق نامه محرمانه دو جانبه زمانی است که طرفین هم افشاکننده و هم دریافت کننده اطلاعات باشند در این جا دو طرف متعهد به عدم افشای اطلاعات محرمانه به شخص ثالث بدون اجازه دیگری می‌شوند.

علاوه بر تعهد محرمانگی بندی مبنی بر عدم رقابت وجود دارد که یکی از مزیت‌هایش عدم سواستفاده و درز اطلاعات و تبادل آن یا انتقال به رقیب تجاری شخص است و هم‌چنین در صورت قطع همکاری طرفین تا زمان در دست داشتن اطلاعات در دست گیرنده قرارداد عدم افشا اطلاعات پابرجاست.

یکی دیگر از ویژگی های قرارداد محرمانگی حفاظت از حق مخترع می‌باشد.

به دلیل عدم عمومی شدن اطلاعات و حفاظت از آن‌ها خیلی مهم هست که قبل از به اشتراک گذاشتن اطلاعات محرمانه توافق‌نامه عدم افشای اطلاعات منعقد شود.

گاهی اوقات طرفین قرارداد محرمانه به مشکلاتی برمیخورند و اختلافاتی به وجود می‌آید که دو شکل دارند که شامل اختلافات کیفری و اختلافات حقوقی است. اگر اختلاف به وجود آمده کیفری باشد تنها توسط دستگاه قضایی قابلیت پیگرد دارد اما اگر اختلاف حقوقی باشد برای حل و فصل این‌گونه اختلافات دو راه وجود دارد که راه برگزیده باید مورد قبول افشاکننده و دریافت کننده باشد. شیوه حل اختلاف که بند مهمی در قراردادهای محرمانگی هست توافقی است بین طرفین در صورتی که اختلاف پیش آمده کیفری نباشد چون به قطع یقین در دستگاه قضایی پیگرد قانونی آن طی میشود حال اگر اختلاف پیش آمده حقوقی باشد دو راه حل برای ان تعبیه شده که با توافق طرفین منبع حل اختلاف حقوقی قرارداد شناخته می‌شود : اولین راه حل رجوع به دستگاه قضایی است که دادگاه را نهاد صالح برای حل اختلافات حقوقی پیش آمده معرفی می‌کند.

دومین راه حل مراجعه به نهادی موسوم به داوری است که از سمت صاحبان کسب‌وکار و تاجران مورد قبول معمولا واقع می‌شود. حال دلیل اتکا به این راه حل در صورت بروز اختلافات حقوقی چیست؟

از جمله مهم ترین ویژگی این نهاد داوری کم هزینه بودن آن نسبت به مراجعه به دستگاه قضایی و همچنین سرعت و تخصصی بودن می‌باشد . مراجع قضایی به دلیل تخصصی بودن موضوعات توانایی کمتری نسبت به نهادهای داوری هستند و دستگاه‌های قضایی نتوانستند خود را با موضوعات جدید همگام کنند.

مفادی که باید رعایت شود

  1. باید تمام اسناد انقال شونده منتقل شود
  2. اگر متعهد به هرنحوی از افاشای اطلاعات با خبر شود باید طرف مقابل را اگاه سازد
  3. متعهد باید به محض انحلال قرار داد کپی اسناد را بسوزاند و اصل انرا به متعهدله برگرداند
  4. برخی اطلاعات باید حتی با قطع رابطه اصلی به قوت خود محمرمانه باقی بماند
  5. باید مشخص شود طرفین قرارداد چه کسانی هستند
  6. باید دقیقا اطلاعاتی که باید محمرمانه بماند معلوم شود
  7. مدت قرار داد محرمانگی باید مشخص شود
  8. آدرس و سایر اطلاعات متعهد و متعهدله باید مشخص شود
  9. هرگونه شکل مکاتبه باید جزو مفاد قرارداد باشد
  10. حدود و گستره دسترسی کارمندان به اطلاعات ذکر شود
  11. در ازای نقض تعهد وجه التزام باید پیش بینی شود
  12. روش حل اختلاف و داوری باید ذکر شود
  13. بند عدم رقابت که در صورت قطع همکاری قرار عدم افشا پابرجاست

 

باید قبل از تبادلات اطلاعات قرارداد محرمانگی امضا شود. اگر متعهد به تعهد خود پایبند نباشد متعهدله دو کار می‌تواند انجام دهد اول دعوای الزام را به اجرای اصل تعهد است و سپس دعوای الزام به پرداخت خسارت ناشی از افشای اطلاعات محرمانه. پس نه تنها باید اثبات کند نقض تعهد شخص متعهد را بلکه باید خسارات ناشی از افشارا نیز ثابت کند برای همین بهترین کار پیش بینی وجه التزام در ازای افشای اطلاعات محرمانه است که دیگر نیازی به اثبات خسارت وارده نیز نباشد.

وجه التزام در ماده ۲۳۰ ق.م آورده و به رسمیت شناخته شده است. در ماده ۲۳۰ قانون مدنی ایران نوشته شده که اگر در ضمن معادله شرط شده باشد که در صورت تخلف متخلف باید مبلغی به عنوان خسارت تادیه نماید حاکم نمی‌تواند او را به بیشتر یا کمتر آنچه در حکم ملزم شده محکوم نماید.

تصویر صفحه اول قرارداد

قرارداد محرمانگی

نیاز به راهنمایی دارید ؟

مشاوره رایگان
چطور میتونیم کمکتون کنیم ؟
پلتفرم حقوقی تکداد
سلام، در مورد قرارداد محرمانگی نیاز به مشاوره داشتم . . .